Kainat Peygamber/Muhammed (a.s.) İçin Mi Yaratıldı? (Levlake)

Kâinat Peygamber/Muhammed (a.s.) İçin Mi Yaratıldı? (Levlake)

Dr. Yahya ŞENOL

“Sen Olmasaydın (Levlake),” uydurma, mevzu bir sözdür (Molla Aliyül-Kari, el-Esrarul-Merfua fi-Ehadisil-Mevdua, thk. Muhammed Lütfi es-Sabbag, el-Mektebetül-İslami, 2. Bsk., Beyrut 1986, s. 288, hadis no: 385; İsmail ibn Muhammed el-Acluni, Keşful-Hafa, 3. Bsk., Beyrut 1988, cilt 2, s. 335, hadis no 2123; Muhammed ibn Ali ibn Muhammed eş-Şevkani, el-Fevaidul-Mecmua fi-Ahadisil-Mevdua, thk. Abdurrahman el-Muallimi, el-Mektebetul-İslami, 2.bsk., Beyrut 1392, s. 326, hadis no: 1013; Harun Ünal, Uydurma Hadisler, Mirac Yay., İstanbul 2007, I, 87-93).

Bu söz erken veya geç dönem hiçbir hadis kitabında hadis olarak tespit edilememiştir (Bünyamin Erul, “Uydurma Rivayetlerde Peygamber Tasavvuru,” İslam’ın Anlaşılmasında Sünnetin Yeri ve Değeri, Türkiye Diyanet Vakfı Yay., Ankara 2003, s. 421; Ahmet Yıldırım, Tasavvufun Temel Öğretilerinin Hadislerdeki Dayanakları, Türkiye Diyanet Vakfı Yay., Ankara 2000, s. 121; Musa Bağcı, Beşer Olarak Hz. Peygamber, Ankara Okulu Yay., Ankara 2010, s. 480). 

Arapçayı fasih (açık ve düzgün) bir şekilde konuşan Nebimizin hadislerinde dil hatalarına rastlanmaz. Fakat bu sözde gramer hatası vardır:

Arap dili kurallarına göre “levla” edatından sonra gelen kelime mübteda olur. Mübteda olan kelime marifi isim olur ki bu da ism-i zahir olmalıdır. Eğer zamir olursa bunun “hüve,” “ente” gibi merfu munfasıl zamir olması gerekir. Halbuki “levlake” rivayetinde yer alan “ke” zamiri mansub muttasıl zamirdir. Dolayısıyla bunun mübteda olması mümkün değildir. Arapça açısından bunun doğrusu “Levlake levlake” değil, “Levla ente levla ente” şeklinde olması gerekirdi.

Keşful-Hafa müellifi Acluni ve el-Esrarul-Merfua müellifi Aliyül-Kari kitaplarında “senet yönünden uydurmadır,” “her ne kadar hadis değilse de…” dedikleri halde levlake rivayetinin ihtiva ettiği mana yönünden sahih olduğunu söylerler (Molla Aliyül-Kari, el-Esrarul-Merfua fi-Ehadisil-Mevdua, thk. Muhammed Lütfi es-Sabbag, el-Mektebetül-İslami, 2. Bsk., Beyrut 1986, s. 288, hadis no: 385; İsmail ibn Muhammed el-Acluni, Keşful-Hafa, 3. Bsk., Beyrut 1988, cilt 2, s. 335, hadis no 2123). Belli ki birçok kişinin zihnini karıştıran ve rivayetin sahihmiş gibi telakki edilmesine yol açan husus budur. Özellikle Aliyyül-Kari bunu mana yönünden sahih olduğunu söylerken Deylemi ve İbn Asakir’de geçen iki rivayeti daha delil göstermektedir. Deylemi’nin İbn Abbas’tan rivayet edildiğini söylediği hadis şöyledir: “(Ey Muhammed!) Eğer sen olmasaydın cennet yaratılmazdı. Ve yine sen olmasaydın cehennem de yaratılmazdı.” (Şehradar ibn Şireveyh ed-Deylemi, el-Firdevs bi Me’suril-Hitab, Darul-Kutubil-İlmiyye, Beyrut 1986, cilt 5, s. 227, hadis no: 8031). Nasiruddin el-Albani bu sözün senet zincirinde bulunan bir raviden (Abdüssamet ibn Ali ibn Abdullah) dolayı tereddütsüz bir şekilde zayıf olduğunu, Deylemi’nin bu rivayette tek kaldığını (teferdüd) ve onun rivayet ettiği bu sözün sabit olduğunu beyan eden hiçbir kimseyi görmediğini belirtmiştir (Muhammed Nasiruddin el-Albani, Silsiletül-Ehadisid-Daife vel-Mevdua, Mektebetül-Maarif, Riyad 1992, cilt 1, s. 451, hadis 282).

İbn Asakir’in Selman-ı Farisi’den rivayet edildiğini öne sürdüğü uzunca bir hadisin sonunda da şu cümle yer almaktadır: “(Ey Muhammed!) Eğer sen olmasaydın dünya yaratılmazdı.” (İbn Asakir, Tarihu Medineti Dımeşk, Ömer ibn Garame el-Amri Darul-Fikr, Berut 1995, c. 3, s. 518; Aliyyül-Kari, el-Esrarul-Merfua, s. 288). Bu rivayet de İbnül-Cevzi ve Süyuti tarafından “şeksiz şüphesiz uydurmadır” şeklinde nitelendirilmiştir (İbnül-Cevzi, el-Mevduat, 2.bsk., Darul-Kutubil-İlmiyye, Beyrut 2003, cilt 1, s. 211; Celaleddin Abdurrahman es-Suyuti, el-Leali-Masnua fil-Ehadisil-Mevdua, Darul-Kutubil-İlmiyye, Beyrut 1996, c. 1, s. 249). 

Görüldüğü gibi Aliyyül-Kari’nin senet açısından uydurma olduğunu belirttiği levlake rivayetinin mana açısından sahih olduğunu söylemek için delil getirdiği hadislerin de biri uydurma, diğeri ise sadece tek bir yerde ve oldukça zayıf bir şekilde rivayet edilmiştir.

Senet açısından uydurma olan levlake rivayetinin mana açısından da sahih olamayacağının Kur’an temelli gerekçeleri de bulunmaktadır. Allah Teala Kur’an’da yarattıklarını Nebimizin yüzü suyu hürmetine değil, her şeye ölçü koyanın ve ilmiyle her şeyi kuşatanın kendisi olduğunu bizlere bildirmek için yaratmıştır (Talak [65] 12). 

Rasulullah’ın da bir beşer olduğunu ve vahiy alması dışında diğer insanlardan hiçbir farkının bulunmadığının belirtildiği birçok ayeti ayrıca zikretmeye bile gerek duymuyoruz (Zariyat [51] 56; Bakara [2] 29; İbrahim [14] 32-33; Casiye [45] 13). 

Bütün bu ayetler yaratılan her şeyin/mahlukatın insanlar için, insanların da yalnızca Allah’a kulluk etmeleri için yaratıldığını gözler önüne sermektedir.

Halbuki ayetlerin tam aksine, levlake rivayetine göre insanlar, cinler ve gökler… kâinatta her ne varsa hepsi Nebimiz için, onun yüzü suyu hürmetine yaratılmıştır!

Tüm kainatın Nebimiz için yaratıldığına dair öne sürülen bu iddianın bir benzerini asırlar önce Hıristiyanlar gündeme getirmiştir. İncil’in Pavlus’un Koloselilere Mektubu başlıklı bölümünde kainatın İsa Nebi için yaratılmış olduğuna dair şunlar yazılıdır: “O’nda kurtuluşa, günahlarımızın bağışına sahibiz. Görünmez Tanrı’nın görünümü, bütün yaratılışın ilk doğanı O’dur. Nitekim yerde ve gökte, görünen ve görünmeyen her şey –tahtlar, egemenlikler, yönetimler, hükümranlıklar– O’nda yaratıldı. Her şey O’nun aracılığıyla ve O’nun için yaratıldı.” (İncil, Koliseliler 1:14-16).

“Yerde ya da gökte ilah diye adlandırılanlar varsa da –nitekim pek çok “ilah”, pek çok “rab” vardır– bizim için tek bir Tanrı Baba vardır. O her şeyin kaynağıdır, bizler O’nun için yaşıyoruz. Tek bir Rab var, O da İsa Mesih’tir. Her şey O’nun aracılığıyla yaratıldı, biz de O’nun aracılığıyla yaşıyoruz.” (İncil, 1. Korintliler 8:5-6).

Hıristiyanların bu inançlarıyla bizdeki levlake inancı arasındaki benzerlik dikkatlerden kaçmıyor! Pavlus’un İsa Nebi için öne sürdüğü bu yanlış ve dayanaksız iddiaların benzerini Nebimiz için öne sürmenin hiçbir manası yoktur. Ömer ibn Hattab’ın bizzat Nebimizdin dilinden aktardığı şu rivayeti asla göz ardı etmemek gerekir:

“Hıristiyanların Meryem oğlu İsa’yı aşırı surette methettikleri gibi sakın sizler de beni methederken aşırı gitmeyin. Şüphesiz ben sadece Allah’ın kuluyum. (O yüzden bana sadece) Allah’ın kulu ve rasulü deyin.” (Buhari, Enbiya 48). 

Demek ki Allah’ın Rasulü tehlikeyi erkenden sezmiş ve ümmetini Hıristiyanların düştüğü yanlışlara düşmemeleri konusunda uyarmıştır.

Sonuç olarak senet açısından uydurma olduğu hadis alimleri tarafından Kabul ve ikrar edilen levlake rivayetinin dil yönünden de mana yönünden de hiçbir şekilde sahih kabul edilmesi mümkün değildir.

Kaynak: Dr. Yahya ŞENOL, “Sen Olmasaydın (Levlake),” Kitap ve Hikmet Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık 2017, Sayı: 19, s. 16-21. 

——————————————————————————————————–

Bu, Allah’a bir iftiradır. “Kâinatı yaratmazdım” ifadesi cümlesini yalnız Allah söyleyebilir, dolayısıyla bu uydurma peygamberimizden öte Yüce Allah’a iftiradır). Çünkü Allah’ı, yaratmayı şarta bağlıyor, kısıtlıyor. Allah’ın yaratmasına şart getiriyorsun! Yani varlığı yaratmak için bir şart koşuyor. Allah’ın böyle bir mecburiyeti mi var?

Bu söz Allah’ı şarta bağlamaktadır. Allah hiçbir şekilde bir şarta bağlanamaz. “O, yaptıklarından sorgulanamaz.” (Enbiya [21] 23). Dolayısıyla “Allah peygamberimiz olmasaydı, evreni yaratmazdı” demek, bu ayetin ruhuyla çelişmektedir.

Peygamberimiz son Nebi’dir. Son Nebi nasıl varlığın başı olur? Rasulullah’ı o zaman kim yarattı ki, o olmasaydı alemleri yaratmayacaktı? İlginçtir ki bu sözle Peygamber’in yaratılmış olduğu gerçeği gizlenmeye çalışılır. Sanki başlangıçta yalnızca Allah ve Peygamber vardı. Peygamber’in var olmasından dolayı evren yaratıldı. Yani Rasul yaratılmamış, o da Allah gibi hep varmış. Yoksa Allah, “sen olmasaydın” nasıl diyebilirdi? 

Bu, esasında Zerdüştlükteki bir efsanenin aynen (Esmaü’l-Hüsna kitabımda kaynağı var) oradan apartmadır. Önce Şia’ya girmiştir, sonra da sünnilerin kitaplarına girmiştir. Şia, hurafe konusunda ehl-i sünnete beş çeker. Benzer bir efsane de, Mısır hermetizminde var. Yeni Eflatunculuk da bu efsaneyi daha da allamış pullamış. Plotin bir pagandır. Bu peygamberimizin “Nur-u Muhammedi” tezidir.

Bu inanca göre, evren yokken Rasulullah’ın nuru/hakikati vardı. Tüm evren/kâinat, o nurdan yaratılmıştır. O nur, Tanrı’nın özü veya parçasıdır. Edebiyatta kullanılan vahdet-i vücut inancı, işte bu Nur-u Muhammediyye’den doğmuştur. Oysa İslam’a göre ezeli (öncesiz/doğmamış) ve ebedi (sonrasız/ölümsüz) olan yalnızca Allah’tır.

Bu inanç, İsa Nebi’ye da atfedilmek istenmektedir. Böyle inanan Hıristiyanlara göre, İsa, sanki Meryem Validemiz’den doğmamıştır; öncesi yoktur, ezelidir. O ölmemiştir, ölmeyecektir, ölümsüzdür. Bu inancın ortaya çıkma nedeni, azizlere (Hıristiyanlıktaki evliyalara verilen unvan) ve Kilise’nin onayladığı kişilere de bu gücü vermek içindir.

Mustafa İSLAMOĞLU, Turgut ÇİFTÇİ.