Rabia Christine Brodbeck: Sahneden Secdeye Yolculuk

Başlığımız, İsviçreli eski bir dansçı olan Rabia Christine Brodbeck’in Türkçeye de çevrilmiş olan kitabının başlığıdır. Christine Hanım 1986’da New York’ta arkadaşlarıyla dolaşırken, bir mescidin duvarında, “Varlık, Hiçlikle Başar” yazısını gördü. Bu yazı onun hayatını değiştirdi. Mescitte görevli hocadan, bu sözün anlamını sordu. Christine Hanım bu hoca sayesinde insanın Rabbi katındaki değerini öğrendi. İnsan Yaratcısının huzurunda secdeye kapandığında aslında bir hiç olduğunu, O’nun ikram ve rahmeti sayesinde var olduğunu, ancak bu sayede de yaşamaya devam edebildiğini fark ettiğinde, gerçekten var olmanın anlamını idrak edebilir. Oysaki ona daha önce anlatılan insan, değersiz ve Adem ile Havvanın işledikleri günahın ağırlığını taşıyan biriydi.

Christine Hanım bu vesile ile fıtratının sesine uyup İslam ile müşerref oldu. Ardından İstanbul’a geldi. Burada Rabbine olan manevi yolculuğunu devam ettirmektedir. Rabia Hanım, dansçı olmasından dolayı herhalde, en çok namazdan zevk aldığını belirtiyor:

“Gördüm ki namazı anlamak ve namazı yaşamak için dans, güzel bir araçtır. Sanki sahnedesiniz. Hareketler tam bir koreografi. Namazda her hareketi doğru bir şekilde yapmak lazım ya. Dansta da aynı şey var. Namazda ilahi huzurdasınız. Hareketlere tam konsantre oluyorsunuz. Bir dansçı gibisiniz. Doğru zaman, doğru hareket, mükemmel duruş. Siz bir sahnedesiniz. Fark ne? Namazda Allah’ın huzurundasınız, dansta halkın huzurunda. Allah sizi seyrediyor. Sonra aranızda bir ilişki oluyor, sevgi oluyor. Dans, namaz konusunda bana yardım etti. Dansla ben, büyük bir hassasiyet kazanmıştım ve namazda onu kullandım. Namaz, şimdi benim en büyük zevkim.

Kur’an okumak var, zikir var, ilahi var, sema (Mevlevi ayini) var, sohbette de yüksek zevk var. Ama namazdan daha fazla zevk alıyorum. Galiba danstan geliyor. İnsanlar neden namazda zorlanıyor, anlayamıyorum.”

Kaynak: Fatma Berber, “Varlık Hiçlikle Başlar,” Yeni Şafak Gzt., 27 Şubat 2007.