Zeyneb Validemiz’in Atölyesi
Zef Clement : Gerçeğe Uçan Hollandalı
13 Şubat 2011İslam’ın İlk Devrinde Kadınlar
13 Şubat 2011Prof. Dr. İbrahim Canan
Mü’minlerin annelerinden olan Zeyneb bintu Cahş’ın hayatına baktığımız zaman onun menkıbeleri arasında dindarlık, cömertlik ve ‘sanatkarlık’ vasıflarına rastlarız. Mesela Ümmü Seleme onu; “Zeyneb bintu Cahş’ı Resulullah’ı takdir eder, ondan sıkça bahsederdi. Kendisi gerçekten saliha bir kadındı. Çok oruç tutar, geceleri namaza kalkar, sanat sahibi, sanatından kazandığının tamamını fakirlere tasadduk ederdi” diye tanıtır (İbnu Sa’d, et-Tabakatu’l-Kübra, Beyrut 1960, VIII, 103; İbnu Hacer, el-İsabe fi Temyizi’s-Sahabe, Kahire 1324, IV, 313).
Zeynep validemizin, sanatı bir başka rivayette açıklanır: “Zeynep el sanatkarı idi. Deri işler, diker ve Allah yolunda tasadduk ederdi.” (İbnu Sa’d, et-Tabakatu’l-Kübra, Beyrut 1960, VIII, 108; Müslim, Nikah 9). Zeyneb bintu Cahş, deri işleme ustasıdır. Ham deriyi, o devrin usulünce debbağlayarak işlemekte, sonra da ondan kullanılacak eşyalar dikip satmaktadır. Başka rivayetlerde rastladığımız bazı açıklamalardan, bu iş için Hane-i saadette bir de müstakil oda, bugünün tabiriyle bir iş atölyesi bulunduğunu anlamaktayız.
Kaynak: İbrahim Canan, “Hz. Zeyneb’in Atölyesi”, Zafer Derg., Temmuz 1991, sayı: 175, s. 36-38.
