Ölüme Yakın Deneyim (Ölümden Sonra Hayata Dair Argüman)

Ölüme Yakın Deneyim / Ölümden Dönme Deneyimi (Ölümden Sonra Hayata Dair Argüman)

Nahtod-Erfahrung (Alm.), near death experience (İng.). Ölüme yakın deneyimleri ile, bir ameliyat esnasında (anestezik farkındalık), bir kaza sonucunda veya boğulma olayında klinik ölüm halinde yaşanan görünümler kast edilir. Bu deneyimleri yaşayanların çoğu, bunun hakkında aynı biçimde bahseder. Bu deneyimlerin birçoğu dini olarak ele alınsa da, artık bilimsel olarak da açıklanabilmektedir.

Yapılan araştırmalara göre ölümden dönen pek çok insanın anlattığı hikayelerdeki ortak noktalar arasında ışık tünelleri, cennet bahçeleri ve beyaz melekler yer alır.

.

Yaşam Sonrası Araştırmaları Derneği

Yaşam Sonrası Araştırmaları Derneği başkanı Dr. Nancy Evan Bush, bu deneyimin ilahi olduğunu belirterek “Ölümle yaşam arasında küçük bir yolculuk yaptıktan sonra tekrar hayata dönenlerin artık tanrının var olduğunu düşünmediklerini, onun varlığını
kesin bildiklerini kaydediyor.’’

Uzun yıllar boyunca halüsinasyon olarak nitelendirilen ölüm sonrasındaki hayatı anlatan hikayelere, 1975 yılında Raymond Moody’nin Life After Life (Ölümden Sonra Hayat) adlı kitabından sonra bilim dünyasının bakış açısı yumuşadı (“Ölümden Sonra Hayat?”, Sabah Gzt., 28 Mart 1997).

Yakın Ölüm Deneyimlerinin bütünü pozitif olarak değerlendirilmemektedir; bunun yanında bir de, insanın ‘‘cenneti tatmak yerine cehennemin sıcağını hissettiği negatif deneyimler’’ söz konusu olmaktadır. Doğrusu negatif Yakın Ölüm Deneyimlerinin varlığı, son tahlilde, insan ölürken, beynin salgıladığı bir maddenin ölümü güzelleştirebileceği şeklindeki bir tahminin yolunu tıkamaktadır (Metin Yasa, Felsefi ve Deneysel Dayanaklarla Ölüm Sonrası Yaşam, 149).

.

Ölüme Yakın Deneyimlerine Eleştiriler

Ölüme yakın deneyiminin geçerliliğine karşı en ısrarlı itirazlar, tutucu tıp ve bilim çevrelerinin bazı üyelerinden gelmektedir. Bunlar, ölüme yakın deneyimlerinin büyük baskı altındaki bedenlerin ve beyinlerin ürettiği birer halüsinasyondan ibaret olduğunu ileri sürmektedirler.

Tıpkı şok mekanizmasının bedenin acı çekmesini engellemesi gibi, ölüme yakın deneyimi mekanizması da ruhu yok olma dehşetinden korumaktadır.

Acil servislerin kapısında bekleşen endişeli akrabalarını görüp konuşulanları duymuşlar, tavana yakın bir noktadan doktorların ve diğer sağlık personelinin hareketlerini izlemişler, hatta lambaların tepelerinin toz tutmuş olduğunu bile fark etmişlerdir.

Bununla birlikte, ölüme yakın deneyimini yaşayanlardan pek çoğu bu yolculuğa çıkmadan önce çevrelerinde olup bitenleri o sırada bedenlerinin kesinlikle erişemeyeceği bir perspektiften en ince ayrıntısına dek tanımlamışlardır.

Bedeninin dışına çıkma deneyiminin gerçek olduğunu kanıtlamak için umutsuzca çırpınan bir kız, bir hastane görevlisinden ısrarla ‘ölü’ olduğu sırada gördüğü, binanın dışındaki bir saçakta duran spor ayakkabıyı aramasını istemiştir. Kuşkulu görevli, sonunda ancak pencerelerden birinden aşağı bakıldığında görülebilen ayakkabıyı bulabilmiştir.

Ayakkabının rengi, durumu, hatta bağlarından birinin topuğun altına sıkışmış olması, kızın söylediklerini aynen doğrulamıştır. Ölüme yaklaşıp geri dönenlerin çoğu gibi, bu türden olaylar, rahatlatıcı halüsinasyon iddialarını çürütüp konuyu kapatmaya yeterlidir (Carol Neiman, Emily Goldman, Ölümden Sonra Yaşam, 20-21).

.

9 Aylık Bebeğin Deneyimi

Mark ÖDD deneyimini, sadece 9 aylık bir bebek iken yaşar. Mark, yaşadıklarını ailesine ancak üç yaşına geldiğinde anlatabilmiştir. Deneyimine dair hatırladıkları çok olağanüstüdür. Çünkü Mark’ın kalbinin durmasına neden olan kalp krizinden, ailesi ona hiç bahsetmemiştir:

“Doktorlar ve hemşireler benim üzerime abanmışlardı, sanırım beni uyandırmaya çalışıyorlardı. Odadan uçarak çıkıp bekleme odasına gittim. Orada büyükbaba ve annemi gördüm. Birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı. Belki de öleceğimi sanmışlardı.”

Daha sonra uzun bir tünel gördüğünü söyler. Tünelin içinde yukarı doğru emekler. Tanrı ile karşılaşır ve kendisine geri dönmek isteyip istemediği sorulur. Kalmak istese de geri yollanır (Dr. Melvin Morse, Paul Perry, Işığa Bir Adım Kala, 52-54).

.

Cenneti Gören Doktor

Çeçen savaşçıların Ruslara karşı verdikleri özgürlük mücadelesi bütün hızıyla sürüyordu. Alhan Kale’nin 25 kilometre güneydoğusundaki bir hastanede görev yaptığım esnada Ruslar hastaneyi bombaladılar. Bombalama esnasında 9-10 yaşlarındaki bir çocuğun ameliyatıyla uğraşıyordum. Birden hastane büyük bir gürültüyle sarsıldı ve her yer karardı.

Bu bombalama esnasında 3 doktor ve 1 hemşire şehit oldu. Ben de ağır bir şekilde yaralandım. Doktorlardan öğrendiğime göre 4 gün komada kalmışım.

Komadayken gerçekten harika şeyler yaşadım. Tüm ağırlığım kaybolmuştu ve bedenim üzerinde havada duruyor gibiydim. Ruhum bedenimden ayrılmıştı ve bu his o kadar huzur vericiydi ki anlatamam.

Ruhum yavaş yavaş gökyüzüne doğru yükseliyordu. Yukarıdan aşağıya baktığımda bir sedyenin üzerinde duran bedenimi gördüm. Doktor ve hemşireler gömleğimi kaldırarak aldığım yarayı inceliyorlardı. Gökyüzüne doğru yükselmeye devam ederken, birden etrafı zifiri karanlık olan bir tünele girdim. Ardından da çok güzel bir alana ulaştım.

Binlerce insan bu çok güzel yerde beni karşılamaya gelmişlerdi. Bu insanların hiçbirini tanımıyordum. İnsanların yüzlerinde son derece mutlu bir hal vardı. Aslanlar ve kaplanlar da sevimli bir şekilde beni karşılamaya gelen insanların arasında dolaşıyorlardı. Her taraf daha önce hiç görmediğim güzellikte meyvelerle doluydu. Ancak cennet bu kadar güzel olabilirdi. Bir an önce beni karşılamaya gelen insanların arasına karışmak için aşağıya inmek istiyordum.

Fakat birden vücudumun geri çekildiğini fark ettim. Buradan ayrılmak istemiyordum. Direnmeye çalıştım, ama vücudum güçsüzdü. O ara kendimi kaybettim. Gözlerimi açtığımda kendimi bir yoğun bakım ünitesinde buldum. Doktorlardan birinin bir başka doktora, ‘‘Bu gerçekten garip bir durum, böyle bir yarayı bir başkası alsaydı mutlaka ölürdü.’’ dediğini duydum.

Tamamen iyileştiğimde komaya girdiğim esnada Allah’ın bana cenneti gösterdiğini anladım. İnanın, o güzel yeri gördükten sonra ölüme karşı en ufak bir çekincem kalmadı (Dr. Hasan Bayev, 24.10.2005, http://www.radyovakit.com/haber/haber_detay.php?haber_id=1057).

.

Kaynakça:

• Raymond A. Moody, Ölümden Sonra Hayat, çev. Gönül Suveren, İstanbul 1978.

• Melvin Morse, Paul Perry, Işığa Bir Adım Kala, Dharma Yay., İstanbul 2006.

• Carol Neiman, Emily Goldman,, Ölümden Sonra Yaşam, çev. Güden Şen, Doğan Kitapçılık, byy Ağustos 1999.

• Metin Yasa, Felsefi ve Deneysel Dayanaklarla Ölüm Sonrası Yaşam, Ankara Okulu Yay., Ankara 2001.