Fetih: Kuran Savaşı Değil Barışı Fetih Olarak Niteler

Fetih: Kuran Savaşı Değil Barışı Fetih Olarak Niteler

Kur’an’ın fetih kavramı ile ne kastettiğini anlamak için Fetih suresine bakmak gerekir: “Şüphesiz biz … sana apaçık bir fethi açtık.” (Fetih [48] 1).
Fetih suresi, zannedildiğinin aksine Mekke’nin Müslümanlar tarafından alınması ile ilgili inmedi. Sure, Hudeybiye Barış Antlaşması’nın ardından inmiştir (Bkz. örneğin, İbn Kesir, Hadislerle Kur’an-ı Kerim Tefsiri, Fetih suresi). Dolayısıyla Kur’an savaşı değil; barışı fetih olarak niteler.
Fatih, açan; fettah, çok açıcı; meftuh, açılmış; Fetih, açış demektir. Kur’an fetih ile gönülleri, akleden kalpleri açıyor. Kur’an’ın açtığı şey, İslam ile insanın arasındaki engellerdir.
Hicretin 6. yılında (628) yapılmış olan Hudeybiye’ye kadar, yani 18 yıldaki İslam’ın insan kazanımlarının toplamının 2 katı, Hudeybiye’den sonraki 2 yıl içinde gerçekleşmiştir (İbn Hişam, es-Siretun-Nebeviyye, Beyrut 1994, VII, 77; Taberi, Camiul-Beyan, Beyrut 1990, II, 124).
Dolayısıyla Kur’an, gönüllere girmeye fetih diyor. Ama ne yazık ki daha sonra fetih anlayışı Kur’an’daki anlamından kopartıldı ve toprak alınmaya dönüştürüldü.