Şeyh Sadi Şirazi, Gülistan’da anlatıyor: Daha çocukken ibadeti sever, gece kalkar namaz kılardım.Aynı şekilde günahtan da sakınırdım.Bir gece babamın hizmetinde bulunuyordum.Bütün gece uyumadım ve Kur’an-ı Kerimi elimden bırakmadım.Yanımızdaki insanlar horul horul uyuyordu. Babama; “Ne olur, şunlardan bir tanesi olsun başını kaldırıp da iki rekat namaz kılsa. Ölüler gibi yatıyorlar!” dedim. Babamda dedi ki: “Evladım keşke sen de uyusaydın da onların gıybetini yapmasaydın!”