Ölmüş Birisinden Bir Şey İstemek Şirktir!
Animizme (ruhçuluğa) göre evrendeki canlı ya da cansız her şeyin bir ruhu vardır. Mekke müşriklerini putperestliğe iten etken, animizm, yani ruhçuluktu. Mekke müşrikleri bütün doğal olayların bu ruhların eseri olduğuna inanıyorlardı. Bundan dolayı hürmet etmek amacıyla ve bazı ayinlerle ruhlara ibadet etmeye başladılar.
Mekke Müşriklerinin örneğin bir kayaya tapma nedenleri, o kayanın üstünde, kendilerine göre Allah katında çok değerli birisinin ruhunun olduğuna inanmalarıydı. O kayaya giderek o ruhla temasa geçiyorlar, onu şefaatçi ediniyorlardı. Çünkü Mekke müşriklerinin inanışına göre Allah çok “uzaktaydı.” Allah’ın böyle “ufak” işlere bakması da zaten beklenmiyordu. Bundan dolayı onlar isteklerini o kişilerin ruhlarına, onlar da güya Allah’a iletiyorlardı. Yani kendileri ile aralarına aracılar koymuşlardı. Bu ise Kur’an’a göre tamamıyla şirkti.
Bize şah damarımızdan daha yakın olan birisi ile (Kaf [50] 16) aramıza kim olursa olsun birisini sokmak, birisinin aracılığından medet ummak, çok büyük bir günahtır. İşte bundan dolayı dua ederken, bir şey isterken de doğrudan Yüce Allah’tan istemeli, araya hiç kimse sokulmamalıdır. Bu kişinin Rasulullah, başka bir nebi, hoca, evliya vs. olması hiç fark etmez:
“Allah dururken, Kıyamet Günü’ne kadar (duaya) cevap/karşılık veremeyecek kimselere, dahası kendisine dua edildiğinin dahi farkında olmayan kimselere yalvarıp yakarandan daha şaşkın ve sapmış kim olabilir?” (Ahkaf [46] 5).
Ayetin Arapçasındaki men مَنْ edatı meallerin çoğunda “şeylere, putlara, nesnelere” diye çevrilir. Oysaki Arapçada men edatı akıllı, sorumlu, ruh sahibi varlıklar için kullanılır. Buna göre ölmüş birisinden bir şey istenilmez, o kişi yardıma çağrılamaz. Böyle bir davranış şirk kapsamına girecektir (Kur’an, Fatır [35] 13-14). Unutulmamalıdır ki vefat etmiş hayırlı insanları hatırlamak, onları anmak, onlar için Rabbimizden bağışlanma dilemek ayrıdır, onlardan bir şey istemek ayrıdır. İkisi arasındaki farkı iyi anlamak gerekir.