Şefaatim, Ümmetimin Büyük Günah İşleyenler İçindir Hadisi, Kur’an’a Aykırıdır

Şefaatim, Ümmetimin Büyük Günah İşleyenler İçindir Hadisi, Kur’an’a Aykırıdır

Geleneksel kesimde çokça kullanılan “Şefaatim, ümmetimin büyük günah işleyenler içindir” rivayeti (Ebu Davud, Sünnet 23; Tirmizi, Kıyamet 11; İbn Mace, Zühd 37) Kur’an’a aykırıdır. Birazdan okuyacağımız ayetlere göre, böyle bir şeyin olması ve Rasulullah’ın da böyle bir şeyi söylemiş olması mümkün değildir:

— “…Allah, kendi hükümranlığına kimseyi ortak etmez.” (Kehf [18] 26).
— “…Artık ateşteki o kimseyi sen mi kurtaracaksın?” (Zümer [39] 19).
— “Kim, bir Mü’mini isteyerek öldürürse, onun karşılığı, içinde sürekli kalmak üzere cehennemdir. Allah ona gazap etmiş, lanetlemiş ve büyük bir azap hazırlamıştır.” (Nisa [4] 93).
— “O (din günü), kimsenin kimseye yardım etmeye gücünün yetmeyeceği bir gündür. İzin günü, karar vermek bütünüyle Allah’a aittir.” (İnfitar [82] 17-19).
— “Hiç kimsenin başkası adına bir şey ödeyemeyeceği, hiç kimseden şefaatin kabul edilmeyeceği, hiç kimseden bir fidyenin alınmayacağı ve hiç kimseye yardım edilmeyeceği günden, korunup sakının.” (Bakara [2] 48, 123).
— “(O gün) Zalimler için ne samimi bir dost, ne de sözü dinlenir bir şefaatçi vardır.” (Mü’min [40] 18).
— “De ki: “Ben kendim için Allah’ın dilediğinden başka, ne bir fayda elde etmeye, ne de bir zararı önlemeye yetkili değilim…” (Araf [7] 188).
— “De ki: “Şefaat etme tamamıyla Allah’ın elindedir. Göklerin ve yerin egemenliği yalnızca ona aittir. Sonra ona döndürüleceksiniz.” (Zümer [39] 42).
— “Ey Mü’minler! Kendisinde hiçbir alış-verişin, hiçbir dostluğun ve hiçbir yardımın, şefaatin / kayırmacılığın bulunmadığı bir gün gelmeden önce, size verdiğimiz rızıklardan Allah yolunda harcamada bulunun…” (Bakara [2] 254).